ఆరు సంవత్సరాల తర్వాత.............

       
                                 


  నా పేరు శృతి. నా గురించి చెప్పుటానికి ఎక్కువ ఏమి లేదు. గత సంవత్సరం నుంచి నా దినచర్యలో మార్పు లేకుండా నా జీవితం సాగిపోతుంది. ఆ దినచర్యలో భాగంగానే ఈ రోజు ఉదయం కూడా సముద్రం ఒడ్డున కూర్చొని ఉదయించే సూర్యుని చూస్తూ ఉన్నా. మానవాళికి వెలుగునివ్వాలనే గమ్యంతో సూర్యుడు సముద్ర గర్భాన్ని చీల్చుకొని బయటికి వస్తున్నాడు. తీరాన్ని తాకాలనే గమ్యంతో సముద్రం మధ్యలో పుట్టిన అల ఎగసిపడుతూ  ముందుకు సాగుతోంది. ఉదయాన్నే వచ్చి ఈ బీచ్ లో ఆరోగ్యం కోసం పరిగెడుతూ  ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ తమ జీవితాలలో సాధించలనుకునే ఏదొక గమ్యం గురించి ఆలోచిస్తూ ముందుకు సాగుతున్నారు. కానీ నా జీవితం మాత్రం గమ్యం లేని గమనంతో ముందుకు సాగుతోంది. ఎందుకంటే నేనెవరో నాకే తెలీదు.

        ఇంతలో చర్చి బెల్స్ మోగటంతో తను రాస్తున్న డైరీ ఆపి, లేచి బీచ్ పక్కనే ఉన్న చర్చికి నడవసాగింది శృతి. దారిలో కనిపించిన సిస్టర్ మేరీ ని కృతజ్ఞతా భావంతో గుడ్ మార్నింగ్ అని పలకరించి చర్చిలోకి ప్రవేశించింది. పూర్తి ధ్యానంతో దేవుని ప్రార్ధించి , చర్చి పక్కనే ఉన్న తన అద్దె ఇంటికి చేరుకొని తన గదిలో కూర్చొని మరల డైరీ రాయటం మొదలుపెట్టింది శృతి.

        ఈ రోజుకి కచ్చితంగా రెండేళ్ల క్రితం సెయింట్ మేరీస్ హాస్పటల్ కి ఇద్దరు వ్యక్తులని ఒక యాక్సిడెంట్ నుంచి కొన ప్రాణాలతో తీసుకొచ్చారు. అందులో ఒకరు నేను.ఇంకొకరు నా భర్త. అతని పేరు నాకు ఇంకా గుర్తు రావట్లేదు. మా ఇద్దరిలో నా ప్రాణాలు నిలబెట్టగలిగారు కానీ నేను ఆరు నెలలు కోమా లో ఉన్నానంట.  నా భర్త ప్రాణాలు మాత్రం కాపాడలేకపోయారు. మా ఇద్దరినీ రక్తపు మడుగులో స్ట్రెచర్ పై హాస్పటల్ కి తీసుకువచ్చేపుడు నేను స్పృహలో లేనంట. కానీ నా భర్త, మమ్మల్ని స్ట్రెచర్ పై తీసుకువచ్చేపుడు , నా వైపు చూపిస్తూ "మా ఆవిడ. జాగ్రత్త " అని ఎంతో కష్టం మీద అన్నారంట.  ఆరు నెలల తర్వాత కళ్ళు తెరిచిన నాకు ఏమీ గుర్తులేదు. నా పేరు కూడా నేను చెప్పలేక పోయాను. మేమెవరో చెప్పగలిగే ఒక్క ఆధారం కూడా , పర్సు లాంటివి,  హాస్పిటల్ వాళ్ళకి లభించలేదంట. నా తలకి దెబ్బ తగలటం వల్ల అన్నీ మర్చిపోయా అని, మెల్లగా గుర్తొస్తాయని డాక్టర్ చెప్పారు కానీ రెండేళ్లయినా నా పేరు కూడా నాకు గుర్తు రాలేదు , అని రాయటం ఆపి , కన్నీరు తుడుచుకుని మరలా రాయటం మొదలుపెట్టింది.
        నేను కోమా లో ఉన్నప్పుడు , ఆ తర్వాత కూడా సిస్టర్ మేరీ నాకు బాగా కేర్ తీసుకున్నారు. నేను కోమా నుంచి బయటికి వచ్చాక అందరూ నా గతం నాకు గుర్తు చేయటానికి చాలా ప్రయత్నం చేశారు. కానీ ఏ ట్రీట్మెంట్ కూడా నా గతాన్ని నాకు గుర్తు తేలేకపోయాయి. కొన్నాళ్ళ తర్వాత నన్ను కాపాడిన మిషనరీ వారికి భారం కాకూడదని నన్ను నేను పోషించుకునేందుకు సిస్టర్ మేరీ సాయంతో పక్కనే ఉన్న ప్రైమరీ స్కూల్ లో టీచర్ గా జాయిన్ అయ్యా. జాయిన్ అయ్యే సమయంలో నా పేరు కూడా నాకు తెలీదు. కాబట్టి నా పేరు అనామిక అని  టైపు చేసి జాయినింగ్ ఆర్డరు నా ఎదురుగా పెట్టగా నేను అప్రయత్నంగా శృతి అని సంతకం చేశా.  నాతో పాటు అందరం షాక్ అయ్యాం. నాకు మాత్రం షాక్ తో పాటు కొంచెం సంతోషం కూడా కలిసింది. నా గతం గుర్తొచ్చింది అనిపించింది. కానీ రాలేదు. ఆ తరువాత డాక్టర్ అసలు విషయం చెప్పారు. మనం రోజు ఎక్కువగా చేసే పనులు అంటే తినటం మాట్లాడటం చదవటం వంటివి మన sub–conscious mind లో రికార్డు అయి ఎప్పటికీ అలానే ఉంటాయంట. అందువలనే నేను అప్రయత్నంగా శృతి అని సంతకం చేయగలిగా. నా గతం గుర్తు రాలేదు కానీ నా పేరు శృతి అని తెలిసింది ఆ రోజు. ఒక చిన్న సంతోషం. ఆ రోజు నుంచి టీచర్ గా కొత్త జీవితం మొదలయింది. అప్పటి నుంచి ఈ రోజు వరకు దినచర్యలో మార్పు లేకుండా నా జీవితం సాగుతోంది.

       ఒకరోజు అలానే ఫోన్ చేతిలో పట్టుకొని అప్రయత్నంగా ఒక నెంబరు డయలు చేశా. కానీ ఆ నెంబరు తాత్కాలికంగా పని చేయట్లేదని తెలసి నిస్రృహ కలిగింది. నాతో పాటు ఉన్న మిషనరీ వాళ్ళు కూడా నేనెవరో తెలుసుకోవటానికి వారికి తెలసిన పద్దతులతో దినపత్రిక లో ఫొటోలు ప్రచురించటం, పోస్టర్లు అతికించటం ద్వారా ప్రయత్నించారు కానీ అవేమీ సఫలమవలేదు. ఈ రోజుకి నా యాక్సిడెంట్ జరిగి రెండేళ్లవుతుంది. కానీ నేనెవరో నాకింకా తెలీదు. సిస్టర్ మేరీ సలహా తో నాలోని ఒంటరితనాన్ని తట్టుకోటానికి నాకు గుర్తున్న జీవితాన్ని ఈ రోజు ఇలా  డైరీ లో  పెడుతున్నా. గమ్యం లేని గమనం తో సాగిపోతున్న నా జీవితానికి ప్రతిబింబమే ఈ డైరీ.........అంటూ ఫుల్ స్టాప్ పెట్టి డైరీ మూసింది శృతి.

   ఆ రోజు కూడా తన జీవితం ఎప్పటిలానే గడిచింది.ఉదయం నుంచి సాయంత్రం వరకూ పాఠాలు అటుపైన ఆటలు ఆడుతున్న బాల్యాన్ని చూస్తూ తనవైన ఆలోచనలలో మునిగిపోయింది. ఇంతలో తమ పైనుంచి విమానం ఎగురుకుంటూ వెళ్తుండటంతో పిల్లలు ఆట ఆపి దాన్నే చూస్తూ నుంచొనిపోయారు. వారిని చూసిన శృతి పెదాల మీద చిరునవ్వు విరసింది.తనకి తెలియని విషయం ఏమంటే తను ఎంతో కాలంగా ఎదురుచూస్తున్న తన జీవితం ఆ విమానంలోనే ఉందని. విమానాన్ని చూసి కేరింతలు కొడుతున్న ఆ పిల్లల అమాయకత్వం చూస్తూ, అదే విమానం నేలని తాకినంక తన జీవితమే మారిపోతుంది అని తెలియని అమాయకత్వంతో, చిరునవ్వు నవ్వి అక్కడి నుంచి ఇంటికి బయలుదేరింది శృతి........

ఆరోజు అప్పుడు అలా

                      

                                          

   అలా మా ఇద్దరి మధ్య ప్రేమ మొధలయింది.  కానీ అప్పుడే మేము వ్యక్తపరచుకోలేదు. అదేదో సినిమాలో చెప్పినట్టు ( నిజమేనండి. అబద్దాలు కాదు. నిజంగా సినిమా పేరు గుర్తు లేదు. మీకు తెలిస్తే కమెంటు వేయండి ) , మనం ప్రేమించిన వ్యక్తి మనల్ని ప్రేమిస్తుందని తెలసి కూడా , ఆ  ప్రేమని బయటపెట్టకుండా తన చుట్టూ తిరగటంలో ఒక కిక్కు ఉంది. ఆ రోజు తర్వాత అన్నీ ఎప్పటిలానే ఉన్నాయి.  వారమంతా ఉద్యోగం. వారాంతంలో ఆ వేడిని చల్లపరచటానికి ఫ్రెండ్స్ తో షికార్లు. కానీ నాకు శృతికి మాత్రం మధ్య ఎవరూ గమనించని కొత్త ప్రపంచంమే ఉంది. కళ్ళతోనే మాట్లాడుకునేవాళ్ళం. కనుసైగలు కొంటెచూపులు కామన్ అయిపోయాయి. తన పక్కనే నడుస్తుంటే  తగిలి తగలక కలిసే చేతులు, అపుడపుడూ రివ్వున ఎగసి నా ముఖాన్ని ముద్దాడే తన కురులు ఇలా ఒకటేమిటి, తన పక్కన ఉన్నపుడు ప్రతి విషయం కొత్తగా అనిపించేది. 
      ఇలా రోజులు గడుస్తుండగా ఒక రోజు నేను శృతి పరీ ముగ్గురం పిజ్జా తినటానికి వెళ్ళాం. నా పక్కన పరీ ఎదురుగా కూర్చొన్నారు. శృతి నా వెనుక టేబుల్ లో కూర్చొని ఉన్న జంటవైపు అదేపనిగా చూస్తూ నవ్వుతూ  ఉంది. అంత కామెడీ ఏం జరుగుతుంది వెనకమాల అని అడిగితే శృతి చెప్పింది. "నీ వెనుక కూర్చొని ఉన్న ఇద్దరి లో అబ్బాయి ఆ అమ్మాయి ని ఇంప్రెస్ చేయటానికి తెగ తంటాలు పడుతున్నాడు. ఎంతైనా మీ అబ్బాయి లు అమ్మాయిలని ఇంప్రెస్ చేయటానికి బాగా కష్టపడుతుంటారు" అంది . నవ్వుతూ. అంత లేదమ్మా. అబ్బాయి తలచుకుంటే అమ్మాయిలని అవలీలగా ఆకట్టుకోగలరు అని నేనన్నాను. అన్నీ మాటలు తప్ప అక్కడ విషయం ఏం ఉండదు అని తనంది. పదిహేను నిమిషాల లో నేను చెప్పింది కరెక్ట్ అని నీ చేత అనిపిస్తా అని సవాలు విసరబోతుంటే పిజ్జా రావటంతో తిండి మీద పడ్డాం.
      ఎందుకు చేశానో తెలీదు గానీ పిజ్జా తింటునంతసేపు నేను శృతి కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తానే ఉన్నా. మొదట్లో తను ఇబ్బంది ఫీల్ అయింది కానీ తర్వాత తను కూడా నన్ను తీక్షణంగా చూడసాగింది. మా ఇద్దరి మధ్యలో ఒక మైకం అలముకుంది. పక్కన పరిమళ వాగుతూ  ఉన్నా అవేవీ బుర్రలోకి ఎక్కట్లేదు. తెలియకుండానే పరీ కి ఆ ఊ అంటూ సమాధానాలు చెప్పేస్తూన్నాం. అలానే తినటం అయిపోయింది. వాళ్ళిద్దరినీ వాళ్ళింటి దగ్గర దిగబెట్టి టా టా అని చెప్పి బయలుదేరాబోతుండగా సాగర్ అని పిలిచింది. వెనక్కి వచ్చా. శృతి కళ్ళతోనే పరిమళ కి లోపలికి వెళ్లు అని సైగ చేసింది. కానీ తను అడుగు కూడా కదలకుండా నుంచునే ఉంది నవ్వుతూ. ఈ సారి శృతి కొంచెం సీరియస్ గా పరీ వైపు తిరిగి నేను సాగర్తో పర్సెనల్ గా మాట్లాడాలి. నాకు విషయం అర్థం అయిపోయింది. మైండ్ లో రాక్ సాంగ్ మొదలెట్టి అల్లు అర్జున్ లాగా స్టెప్స్కు వేస్తునా.  పరి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది . నేను ఏంటి అన్నట్టు శృతి వైపు చూసా . తను ఇక్కడ కాదు అలా నడుచుకుంటూ వెళ్దాం అంది . ఆ అర్దరాత్రి సమయంలో నడుచుకుంటూ అలా కొంచెం దూరం నడిచాం . కానీ తను ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడట్లేదు . నేనుమో తను ఎపుడెపుడు చెప్తుందా అని వెయిట్ చేస్తున్నా. కొంచెం దూరం నడిచాక ఒక చెట్టు కింద నేను నడవటం ఆపి శృతి వైపు తిరిగి ఏం మాట్లాడవేం అన్నట్టు తన కళ్ళలోకి చూసా . తను " అలా చూడకు సాగర్ . నా వాల్ల కావట్లేదు " అని దగ్గరగా వచ్చి నన్ను hug  చేసుకుంది . ఊహించని ఆ ప్రేమ నన్ను అచేతనుడిని చేసింది . నేను ప్రేమించిన వ్యక్తి నన్ను హత్తుకుని ఉంది అనే ఆనందం దానికి తోడయింది. ఇంకేముంది చెప్పండి . ప్రపంచాన్ని జయించా అనిపించింది .

                   

                 శృతి అలాగే నన్ను హత్తుకుని తన మనసులో ఉన్న విషయం బయట పెట్టింది . " సాగర్ . ఈ మధ్య నేను నీకు చాలా దగ్గర అయిపోయా రా . నువ్వు లేకుండా ఉండలేను . నాకు నువ్వు కావాలి " అని అంది . తను నన్ను హత్తుకునే ఉంది. తన చేతులు నా చుట్టూ ఉన్నాయి కానీ నా చేతులు తన చుట్టూ లేవు . కొంచెం సేపటికి తను నన్ను వదిలి న ఎదురుగ నుంచొని అంది " నేను నిన్ను కావలి అనుకున్నట్లు నువ్వు నన్ను అనుకోవాల్సిన పని లేదు . నీకు ఇష్టం లేకుంటే చెప్పేయి " అనగానే నేను తన చేయి పట్టుకుని నా వద్దకు లాగి హత్తుకున్నా . ఇంకేముంది చెప్పండి . నా love  స్టొరీ starts . తనని హత్తుకుని ఎంత సేపు వున్ననో తెలీదు . కాని ఇద్దాం ఆ రాత్రి ఇంకా ఎం మాట్లాడుకోలేదు . ఒకరి హ్సుయి పట్టుకుని ఒకరం అల నచుకుంటూ తన అపార్ట్ మెంట్ వరకు వెల్లమ్. తను లోపలకి వెళ్ళిపోయింది . ఆ రోజు రాత్రంతా నా feeling వర్ణించటానికి నా దగ్గర మాటలు లేవు . అలా ఆ రోజు, ఆ వారం, ఆ సంవత్సరం అలా ఎన్ని రోజులు ఎలా గడుస్తున్నాయో తెలియకుండా సంతోషంగా వెళ్ళిపోతున్నాయి ................... 

(   ఆ ప్రేమ లో ఎన్నో మర్చిపోలేని విషయాలు ఉన్నయి. అందులో కొన్ని  మీ కోసం నా తరువాతి పోస్ట్ లో ..... ) 

సూర్యోదయం

     
                                         

            అలా ఫణి చెప్పిన మాటలు విని శృతి నా మీద చిరాకు పడటంతో నాకు ఇక ఆ రోజు రాత్రి నిద్ర రాలేదు. బాధ తో సోఫా మీద కూలిన నాకు మనసంతా అదే ఆలోచన. కానీ రోజంతా అలసిన శరీరం విశ్రాంతి కోరటంతో, ఎప్పుడు జరిగిందో గానీ నేను నిద్రలోకి జారుకున్నా. శరీర అలసట తీరగానే మెలకువ వచ్చేసింది. అప్పటికి ఉదయం ఐదు అయింది. అంతలోనే శృతి గర్తొచ్చేసింది. ఇక మళ్ళా పడుకోవాలని అనిపించలేదు. లేచి beach కి బయలుదేరా.

                 సముద్రం. తన లోపల ప్రశాంతతని దాచుకొని , ఒడ్డున మాత్రం గంభీరంగా అలలతో ఎగిసిపడే సముద్రం అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. చెప్పాలంటే సముద్రం మన జీవితాలని ప్రతిబింబిస్తుంది అని నా ఫిలాసఫీ అండి. సముద్రలో ఉన్న నీరు మన మనోభావాలను పోలి ఉంటుంది. ప్రపంచం లో 90 శాతం మంది ప్రజలు వారి దైనిక జీవితంతో తృప్తి చెంది అప్పుడప్పుడు కలిగే చిన్న చితకా ఆటుపోట్లతో , సముద్రం మధ్యలో ఉన్న నీరు వలె ప్రశాంతంగా కాలంతో సాగిపోతూ  ఉంటారు. మరికొందరు ఏదో సాధించాలనే తపనతో సముద్రపు కెరటాల వలె ఎగసి పడుతూ  ఉంటారు. ఎగసి పడిన కెరటాన్ని సముద్రం వెనక్కి లాగినట్టు జీవితం కూడా ఎన్నో ఆటంకాలను ఎదురుగా నిలిపి వారిని వెనక్కి లాగుతది. కొన్ని కెరటాలు ఒడ్డునే ఆగిపోతాయి. కొన్ని మాత్రం కొంచెం ముందు వరకు వచ్చి ఆగుతాయి. అలానే జీవితం ఎన్నో ఆటంకాలతో వెనక్కి లాగినా ఒక్కొక్కరు వారి వారి బలాలని బట్టి ముందుకు సాగుతూ  ఎంతో కొంత సాధిస్తూ ఉంటారు.  అలాంటి సముద్రం ఒడ్డున కూర్చొని సూర్యోదయం చూడటం అంటే నాకు చాలా ఇష్టం . ఏదో తెలియని ప్రశాంతత ఉంటుంది. ఆ రోజు ఆ ప్రశాంతత కరువయింది కాబట్టే ఉదయాన్నేనిద్ర పట్టక బీచ్ వైపు అడుగుల వేశా.

           అలా బీచ్ లో కూర్చొని సూర్యోదయం చూస్తూ శృతి గురించి ఆలోచిస్తూ ఉన్నా. ఇంతలో నా మొబైల్ మోగింది. అది శృతి నంబరు. ఫోన్ లో పచ్చ బటన్ నొక్కి చెవి దగ్గరకి తీసుకువచ్చా.

నేను : హలో
శృతి :  హలో
నేను : హలో
శృతి : హాయ్ సాగర్
నేను : హాయ్
( మా ఇద్దరికీ ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కావట్లేదు. ఒక క్షణం సైలెన్స్ తర్వాత .......)
నేను : ఏం చేస్తున్నావు?
శృతి : బీచ్ లో ఉన్నా.
నేను : ఇంత పొద్దున అక్కడేం చేస్తున్నావు?
శృతి : నువ్వేం చేస్తున్నావో అదే చేస్తున్నా.
నేను : నేను బీచ్ లో ఉన్నా అని నీకెవరు చెప్పారు?
శృతి : నాకు కల వచ్చింది ( నవ్వుతూ  )
నేను: hmm .... ఇంతకీ బీచ్ లో ఎక్కడ?
( నా కళ్ళు తను కోసం దూరంగా వెతకసాగినాయి )
శృతి : మన మనసుకి నచ్చే వాళ్ళు ఎప్పుడూ మన ప్రక్కనే ఉంటారు సాగర్. మనమే అది అర్థం కాక ఎక్కడో వెతుకుతూ ఉంటాం. దూరంగా కాదు దగ్గరగా చూడు నేను కనిపిస్తా.
అలా తను అనగానే వెనక్కి తిరిగి చూసా. చంద్రబింబం  వంటి ముఖారవిందంతో నా శృతి ఎదురుగా నుంచొని ఉంది.  తనని చూడగానే అన్నీ మర్చిపోయా. తనని చూసిన ఆనందం లో ఏం మాటలు రాలేదు . తను నా దగ్గరకు వచ్చి , నా అరచేతిని తన అరచేతిలో తీసుకొని ," సారీ రా సాగర్ . రాత్రి ఫణి అలా చెప్పేసరికి బాగా కోపం వచ్చింది . అందుకే చిరాగ్గా మాట్లాడా " అంటూ నా పక్కకి వచ్చి , నా  భుజం మీద తల పెట్టి " నాకు నీ మీద నమ్మకం ఉంది రా . నువ్వు అలా చెయవు. ఇంకెవరన్నా అలా చేసారు అంటే నమ్మేదాన్ని. కానీ నువ్వలా చేస్తావంటే ఎవరు చెప్పినా నమ్మను . ఐ am
రియల్లీ సారీ రా" అంది . నేను తన తల నిమిరి ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వా . నాకు ఆ క్షణం బాగా నచ్చింది . నేను , తను చేతిలో చెయ్యి వేసుకొని బీచ్ లో నడుచుకుంటూ ఆ ఉదయాన్ని గడిపాము . ఆ క్షణంలో మా ఇద్దరి మధ్య ప్రేమ మొదలయింది . ఈ సంఘటన జరిగి వలనే మేము ఒకరి గురించి ఒకరం రాత్రంతా ఆలొచించామ్. అపుడే అర్ధం అయింది మాకు ఒకరంటే ఒకరికి ఎంత నమ్మకం, గౌరవం , ప్రేమ . అప్పటివరకు మా ఇద్దరి మధ్య ఉన్న ఇష్టం ఆ రోజు ప్రేమగా మారింది .......
మరి అది ఎలా బయట పెట్టాం ? ....to  be  continued...............:)

                  

నేను శృతి మధ్యలో ఫణి

  

                             

         ఆ రోజు పరిమళ పుట్టినరోజు. తను ప్రెండ్స్ అందరికీ పార్టీ ఇచ్చింది. అందరం తన పుట్టినరోజుని బాగా జరిపాం. తను కూడా చాలా హ్యాపీ గా ఉంది. కానీ నేను ఆ పార్టీ లో ఒకటి గమనించా. శృతి ఫణితో గొడవపడటం. ఫణి ఎవరు మధ్యలో అని అనుకుంటున్నారా. ఫణి నాకు పరిమళ కి స్కూల్ ప్రెండ్. అంతేకాదు శృతి కి సహోద్యోగి. ఆ విధంగా అతను మా ముగ్గురికి పరిచయం. ఎందుకో తెలీదు కానీ మా ముగ్గురిలో ఉన్న చనువు ఫణికి మాకు లేదు. పైగా తనకి శృతి మీద క్రష్ కూడా. తనని ఇంప్రెస్ చేయటానికి అప్పుడప్పుడు కొన్ని వెధవ ప్రయత్నాలు కూడా చేసేవాడు. కానీ శృతికి నా మీద ఉన్న ఇంట్రెస్టు వల్లనో లేక వేరేమిటో గానీ ఫణి ప్రయత్నాలు ఏమి ఫలించేవి కావు. అప్పుడప్పుడు అవి శృతి చిరాకు కూడా తెప్పించేవి. మాతో చెప్తూ ఉండేది.

   ఇక విషయం లోకి వస్తే పరి పుట్టినరోజు పార్టీలో శృతి ఫణిని తిడుతూ  కనిపించింది. దగ్గరకు వెళ్లి ఏమైంది అని అడిగా. తను ఏం లేదు అని అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయింది. సరే పార్టీ మధ్యలో సీన్ ఎందుకు లే తర్వాత అడుగుదామని నేను వదిలేసా.  పార్టీ అయిపోయింది. నేను నా కారులో పరీని శృతి ని వాళ్ళ రూమ్ లో వదలి నా రూమ్ కి వెళ్లా. స్నానం చేసి ప్రశాంతంగా కూర్చున్నా.  ఇక ఫోన్ పట్టుకొని ఏమైందో తెలుసుకుందామని శృతి కి కాల్ చేసా.  కానీ శృతి చాలా చిరాకుగా నాకు నిద్ర వస్తుంది అని ఠక్కున పెట్టేసింది. చాలా బాధ వేసింది. కొంతసేపటికి పరీ కాల్ చేసింది. ఏరా ఒంటరిగా కూర్చుని బాధ పడుతున్నావా అని అడిగింది . ఛ , అలాంటిది ఏం లేదు రా . నిద్ర రావట్లేదా అని అడిగా . నోరు ముయ్యి రా. మీతో ఉంటూ  నేను ఆ మాత్రం గమనించనా . నాకు తెలుసు లేరా అని పరి అంది . సర్లే గాని ఇంతకీ ఏమైంది , ఎందుకు శృతి అలా చిరాగ్గా ఉంది అని అడిగా . అప్పుడు పరీ అసలు విషయం చెప్పింది . 

                      " మనం ఈగ సినిమా చూడటానికి వెళ్ళిన రోజు గుర్తుందా . ఆ రోజు నువ్వు నేను థియేటర్ దగ్గర వెయిట్ చేస్తున్నాం . ఇంతలో  ఫణి ఫోన్ మాట్లాడుతూ వచ్చాడు కదా . నీకు ఎవరో తెలిసిన వాళ్ళు కనిపించారని ఫోన్ నాకు ఇచ్చి, శృతి ఎక్కడ ఉందో కనుక్కోమని చెప్పి, వాళ్ళని పలకరించటానికి వెళ్ళావు. అప్పుడు నేను నీ ఫోన్ నుంచి శృతి కి కాల్ చేస్తే బిజీ వచ్చింది .  ఎందుకంటే అప్పుడు ఫణి మాట్లాడుతుంది శ్రుతితోనే  కాబట్టి .  ఫోన్ పెట్టేశాక వాడు నా దగ్గరకు వచ్చి చేతిలో నీ ఫోన్ చూసి "సాగర్ ఫోన్ నుంచి కాల్ చేసింది నువ్వెనా . call waiting వస్తోంది అని చెప్పింది శృతి . ఈ మధ్య  తను మన ముగ్గురిలో నాకు preference ఇస్తోంది . సాగర్ గాడు పాపమ్. పిచ్చోడిలా దానికి ట్రై చేస్తున్నాడు " అన్నాడు . వాడు ఆ మాట అనగానే నా మైండ్ బ్లాక్ ఆయింది .  నువ్వు నీ  ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడి వచ్చేసరికి శృతి కూడా వచేసింది . ఇక నేను కూడా నీకేమి చెప్పలేదు ఆరోజు . అక్కడితో ఆ విషయం మర్చిపోయా . ఈ రోజు పార్టీలో ఫణి శ్రుతితో అన్నాడంట " ఈ  మధ్య సాగర్ , నువ్వు అతనితో కంటే నాతో close వుంటున్నావని  నాతో అంటూ ఉంటాడు . అలా ఏం లేదు అన్నా వినిపించుకోడు. ఈగ సినిమా రోజు నేను నీతో మాట్లాడుతున్నా కదా. అప్పుడు నీకు కావాలని కాల్ చేసాడు.  నువ్వు నా కాల్ కట్ చేసి వాడి కాల్ తీయలేదని , నువ్వు వాడిని దూరంగా పెట్టి నాకు దగ్గరా వస్తున్నావు అని నా తల తినేసాడు ఆ రోజు" అని చెప్పాడంట . ఇంకేముంది దానికి కోపం ,చిరాకు వచ్చేశాయి . అందుకే నీతో మాట్లాడలేదు. నేను తనకి ఫణి అబద్దం చెప్తున్నాడు , అని జరిగిన విషయం చెప్పా . కాని తను కోపంగా ఏం మాట్లాడకుండా రూం లోకి వెళ్ళిపోయింది . " అని పరీ  చెప్పింది . 

                 ఇదంతా విన్నాక నాకేం అనాలో తెలియలేదు . కాని శృతి నా మీద కోపంగా ఉందని తెలిసాక నాలోని ప్రశాంతత ఎక్కడికో పరుగెత్తుకు వెళ్లిపోయింది . నాలో ఒక తెలియని అసహనం . నిద్ర రాలేదు . ఎలాగయినా ఉదయాన్నే తనని కలిసి జరిగింది చెప్పాలి , మనసులో ఉన్న భారం దించాలి అని అనుకొంటూ అలా సోఫా మీద కూర్చొని ఎపుడెపుడు తెల్లవారుతుందా అని ఎదురు చూస్తూ ఉన్నా .................

           

నేను , శ్రుతి , పరిమళ

                  
                                

           శృతి. ఆ పేరు లో తెలియని పరవశం. ప్రపంచం లో అంతకంటే అందమైన పేరు ఉండేదేమో. ఈ ఆలోచనలతో ముందుకు సాగుతుండగా మేము కలుసుకుందాం అనుకున్న పార్క్ రానే వచ్చింది. బండి దిగి తనకి సంక్షిప్త సందేశం          ( అదేనండి SMS) పంపారు. ఎక్కడున్నావు అని అడిగిన నాకు పది నిమిషాల లో నీ ఎదురుగా ఉంటా అనే సమాధానం వచ్చింది. సరే అనుకొంటూ ఆ ఉద్యానవనం లో ఒక బెంచీ చూసుకుని చల్లగా కూర్చొన్నా. నిజంగా జరిగిందో లేక నాకు అలా అనిపించిందో గానీ నా కుడివైపు నుండి గాలి రివ్వున దూసుకువచ్చి నన్ను తాకింది.  తల తిప్పి చూసా. కొంచెం దూరంగా తెల్లటి చుడీదార్ లో నుంచొని నా వైపే చూస్తోంది. ఆ గాలికి తనపై పడుతున్న కాగితపు పూల మధ్య భువినుంచి ఇలకు దిగివచ్చి నడచివస్తున్న దేవకన్యలా అనిపించింది. తను నాతో ఏదో చెప్తుంది అనిపిస్తుంది కానీ తనని చూసిన మైకంలో నాకు ఏమి వినిపించటం లేదు. ఒక అరక్షణం తర్వాత మళ్ళీ మాములయ్యాను. లేచి నుంచొని తన వైపు తిరిగా. తను " అంకుల్. కొంచెం బాల్ ఇవ్వండి" అని అంది. నేను కొంచెం అనుమానంతో కళ్ళు నలుపుకొని మళ్ళీ తన వైపు చూసా. అప్పుడు అర్థం అయింది తను శృతి కాదు అక్కడ ఆడుకుంటున్న పిల్లోడు అని. బాబోయ్ అనుకొంటూ చూట్టూ చూసా ఒక సారి.  అందరూ ఆమెలానే కనిపిస్తున్నారు.  తనని కలవటానికి నా మనసు ఇంత తపన పడుతోందా అనుకొంటూ  పక్కకి  వెళ్లి పల్లీ కొనుక్కుని తింటం మొదలుపెట్టా. నోట్లో పల్లీలు బుర్రలో ఆలోచనలు గట్టిగా నలుగుతున్నాయి. అందరూ తసలానే కనిపిస్తుంటే నిజమైన తను ఎదురుగా వచ్చినప్పుడు తనని గుర్తు పట్టేది ఎలా అని ఆరాటపడుతుండగా ఒక ఆలోచన వచ్చింది. అప్పటివరకు కళ్ళతో చూసిన నేను ఒక క్షణం కళ్ళుమూసుకుని గట్టి శ్వాస తీసుకొని మనసుతో చూసా.  కళ్ళు తెరచి ఎదురుగా చూడమంది. కొంచెం దూరంలో నా ఏంజెల్ హాయ్ అంటూ నా వైపు వచ్చింది. అలా తనని రెండో సారి కలిసా. ఆ పరిచయం మా ఇద్దరినీ మంచి స్నేహితులని చేసింది.

           ఆ రోజు మేము చాలా మాట్లాడుకున్నాం. కానీ నాకేమి పెద్దగా గుర్తులేదు. ఏంటి నమ్మట్లేదా? నిజమండీ బాబు. అసలే అందమైన అమ్మాయి. అందులోనూ నాకిష్టమైన అమ్మాయి. అలా పక్కనే కూర్చొని తన కళ్ళలోకి చూస్తూ నవ్వుతూ  మాట్లాడుతుంటే ఇంకేం గుర్తుంటది చెప్పండి. నాకు గుర్తున్న కొన్ని విషయాలు చెప్తా వినండి. తను పుట్టింది, చదివింది హైదరాబాద్. ఉద్యోగం బెంగుళూరు. వారం క్రితం చెన్నై బదిలీ అయింది. ఆ విషయం నా ప్రెండ్ తో మాట్లాడేపుడు వాడు నేను చెన్నైలో ఉన్నా అని చెప్పాడంట. టెంకి పెళ్ళిలో నన్ను notice  చేసింది అంట. అందుకే కాల్ చేసి కలిసా అంది.  అలా మొదలయిన మా  పరిచయం కాలంతో పాటు స్నేహంగా మారింది.  కొన్నాళ్ళ తరువాత మేమిద్దరం తింటానికి ఒక రెస్టారెంట్లో కలిసాం. సరదాగా  మాట్లాడుతుంటే ఒకేసారి మెనూ కార్డు ముఖానికి అడ్డం పెట్టుకుంది. నవ్వుతూ  ఏమైంది అని అడిగా. "డోర్ దగ్గర బ్లూ డ్రెస్ లో ఉంది చూడు ఒక అమ్మాయి , తను నా రూంమేట్ . ఈ వారంలో మంచి ప్రెండ్స్ అయిపోయాం. ఇప్పుడు నన్ను నీతో చూస్తే నాతో ఆడుకుంటుంది" అంది. నేను నవ్వుతూ  ఆ అమ్మాయి మనవైపే వస్తోంది అన్నాను." అవునా . ఈ రోజు నాతో ఆదేసుకుంటుంది .  ఏదోటి సోది చెప్పాలి " అంది . తను వచ్చి శృతి పక్కన నంచుంది . శృతి ఒక వెకిలి నవ్వు వేసుకుని ఆ అమ్మాయి వైపు తిరిగి " ఏంటి పరీ ఇలా వచ్చావు " అంది . ఆ అమ్మాయి నవ్వుతూ " రెస్టారెంట్ కి సినిమా చూడటానికీ వస్తారా. ఆకలేస్తే తింటానికి వచ్చా" అంటూ నా వైపు తిరిగి " ఏరా సాగర్ నీకు ఇదెక్కడ దొరికిందిరా" అంది. శృతికి షాక్. " నీకు పరిమళ తెలుసా" అని అడిగింది. " అది అంత మర్యాదగా ఏరా అంటే తెలిసేవుంటుంది కదా శృతి " అన్నాను. 

     పరిమళ  నేను నవ్వుతూ  శృతి కి విషయం చెప్పాం. మేమిద్దరం కలిసి చదువు కున్నాం. మంచి ఫ్రెండ్స్. ఇలా ముగ్గురం మంచి స్నేహితులు అయిపోయాం. బాగా కలిసి పోయాం. రోజు ఫోన్ లో మాటలు, వారాంతంలో సినిమాలు, షాపింగ్ ఇలా సంతోషం గా గడచిపోతున్నాయి. నాకు శృతి కి మధ్య  చనువు బాగా  పెరిగింది. ఇలా రోజులు గడుస్తుండగా పరిమళ పుట్టినరోజు వచ్చింది ........