టెంకి పెళ్ళి ఎంకి చావుకి వచ్చింది అంటే ఇదేనేమో
Friday, November 15, 2013
ప్రేమ ఒక అయోమయం :)
Monday, October 14, 2013
హలో...........హలో........
చెన్నై లో విమానం దిగిన సాగర్ సాకేత్ తిన్నగా ఇంటికి వెళ్లారు. ఆ రోజంతా వాళ్ళకి ఇల్లు సర్దటం తోనే రాత్రయింది. చక్కగా భోజనం చేసి సాకేత్ ఎప్పటిలానే తొమ్మిది గంటలకు పడుకున్నాడు. శృతి కూడా ఎప్పటిలానే ఆ సాయంత్రం సముద్రం ఒడ్డున కూర్చొని డైరీ రాసుకుని ఇంటికి వెళ్లి తినేసి మంచం ఎక్కింది. రోజూలాగానే ఈ రోజు కూడా నిద్రకి ఉపక్రమించేముందు తన ఫోన్లో తన subconscious లో ఉన్న నెంబరు డయల్ చేసింది. ఎప్పటిలానే ఆ రోజు కూడా నెంబరు మనుగడలో లేదు అని వస్తుంది అనుకొంటూ ఉంది. కానీ నెంబరు రింగ్ అయ్యేసరికి శృతికి కొంచెం కంగారు వచ్చింది. అవతలి వైపు ఎవరు ఫోన్ తీస్తారో ఏం మాట్లాడాలో అనే అయోమయంలో ఉండగా రింగ్ ఆగి అవతల నుండి హలో అని వినిపించింది.
అవతల వ్యక్తి : హలో..........హలో
శృతి కి ఏం మాట్లాడాలో తెలియటం లేదు. ఆ గొంతు పరిచయమే అనిపిస్తున్నా ఎవరిదో గుర్తు రావట్లేదు. ఆనందం అయోమయం కలసి తన ఆలోచనలకు ఆనకట్ట వేస్తున్నాయి. ఇంతలో మరలా అవతల గొంతు వినిపించింది.
అవతల వ్యక్తి : హలో.... ఎవరు మీరు
శృతి : (చిన్నగా) హలో
ఇప్పుడు అవతల వ్యక్తి గొంతు ఒక క్షణం మౌనంగా ఉంది
అవతల వ్యక్తి : హలో
శృతి ఏం మాట్లాడలేకపోతుంది. ఏదో తెలియని ఆనందం ఆమె కళ్ళలో నీళ్లు నింపాయి.
అవతల వ్యక్తి : (చిన్నగా) శృతి.......
ఒక్క సారిగా శృతి ఉలిక్కిపడింది......
శృతి : నేను.......నేను........నేను గుర్తున్నానా!!??
అవతల వ్యక్తి : ఎక్కడున్నావు శృతి. ఏమయిపోయావు.
శృతి గొంతు పెగలటం లేదు
అవతల వ్యక్తి : మాట్లాడు శృతి. అర్ధాంతరంగా అందరినీ వదిలేసి వెళ్లి పోయావు.
శృతి మాట్లాడలేకపోతుంది.
ఇంతలో ఫోన్ కట్ అయింది. శృతి ఫోన్లో బేలన్స్ అయిపోయింది. ఆ రాత్రి సమయంలో రిచార్జ్ దొరకదు కనుక చేసేదేం లేక భారంగా పడుకొని నిద్ర లోకి జారింది.
ఆ రోజు తన కలలోకి సాగర్ వచ్చాడు. చాలా చిన్నగా వర్షం పడుతోంది. అపుడపుడే చీకటి పడింది. ఫ్లై ఓవర్ కడుతుండటం వల్ల టి.నగర్ రోడ్డు ఇటుకలు సిమెంటు తో నిండి పోయింది. శృతి సాగర్ పాప్ కార్న్ తింటూ ఆ అందమైన సాయంత్రాన ఒకరి చేయి ఒకరు పట్టుకొని నడుచుకుంటూ ఒకరి మీద ఒకరికున్న ప్రేమని ఆస్వాదిస్తునారు. శృతికి చాలా రోజుల తర్వాత ప్రశాంతంగా అనిపిస్తుంది. ఇంతలో మెలకువ వచ్చింది.........
Thursday, October 3, 2013
ఏం ముద్దో ఏం మాయో!!
మూడు గంటల క్రితం. అది డిల్లీ ఎయిర్ పోర్టు. సాగర్ , సాకేత్ ఇద్దరూ కలిసి చెన్నై విమానం ఎక్కారు. ఆ విమానం చెన్నై చేరటానికి మూడు గంటలు పడుతుంది. విమానం గాల్లోకి లేవగానే అదే వేగంతో అలసటతో ఉన్న సాకేత్ నిద్రలోకి జారాడు. కానీ సాగర్ మాత్రం ఏదో ఆలోచిస్తున్నాడు. అతనికి చెన్నైకి ఎపుడెపుడు చేరతానా అని ఆత్రం. అదే సమయంలో మనసులో చిన్న సంకోచం. ఎన్నో మధురానుభూతులు నింపి , మరెన్నో చేదు ఙ్ఞాపకలని చూపి తన జీవితాన్ని ఎన్నో మలుపులు తిప్పిన ఈ చెన్నై మహానగరాన్ని సాగర్ వదలి ఐదు సంవత్సరాలు అవుతోంది. అందులో ఆఖరి రెండేళ్లు సాగర్ ఈ దేశంలోనే లేడు. మళ్ళా ఉద్యోగరిత్యా భారతదేశానికి వచ్చిన సాగర్ ఇక తన జీవితం చెన్నైలో గడపాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. చరిత్ర పుటలలో లిఖించని సంఘటనలు, తన జీవితంలో మాత్రమే ప్రాముఖ్యత ఉన్న అనుభవాలు కళ్ళ ముందుకు వస్తుండగా మెల్లగా కనులు మూసి తన ఆలోచనల చిట్టాని తెరచాడు.
అపుడు సమయం రాత్రి పన్నెండు కావస్తోంది. మంగళవారం. నేను నిద్రలోకి జారి ఇంచుమించు గంట అవుతోంది. అప్పుడు మోగింది నా ఫోన్. ఈ టైం లో ఎవరా అని చిరాగ్గా , కళ్ళు తెరవకుండా చేతులతో తడుముతూ ఫోన్ ఎక్కడుందో వెతకి , మీట నొక్కి, చెవిన పెట్టి, నిద్ర మత్తులో "హలో " అన్నాను. " ఏరా, అపుడే పడుకున్నావా " అని అవతల నుంచి శృతి గొంతు వినిపించింది. ఇంకేముంది. వెంటనే చిరాకు , అంతకంతే వేగంగా నిద్ర, ఎగరిపోయాయి. "నిద్ర లో ఉన్నా రా. నువ్వు పడుకోలేదా? ఏం చేస్తున్నావు" అని అడిగా. " లేదురా ఇంకా. బాగా ఆకలేస్తుంది. ఇంట్లో ఈ పరీ పిల్ల మొత్తం తినేసింది. ఏమన్నా తెస్తావేమో అని చేసా" అని ఆశగా అడిగింది శృతి. " అరగంట లో అక్కడుంటా డార్లింగ్ " అని ఫోన్ పెట్టేశా. ఆ అర్ధరాత్రి చాలా రోడ్లు తిరిగి చివరకి వేడి వేడి ఇడ్లీలు సంపాదించా .
Friday, September 27, 2013
ఆరు సంవత్సరాల తర్వాత.............
నా పేరు శృతి. నా గురించి చెప్పుటానికి ఎక్కువ ఏమి లేదు. గత సంవత్సరం నుంచి నా దినచర్యలో మార్పు లేకుండా నా జీవితం సాగిపోతుంది. ఆ దినచర్యలో భాగంగానే ఈ రోజు ఉదయం కూడా సముద్రం ఒడ్డున కూర్చొని ఉదయించే సూర్యుని చూస్తూ ఉన్నా. మానవాళికి వెలుగునివ్వాలనే గమ్యంతో సూర్యుడు సముద్ర గర్భాన్ని చీల్చుకొని బయటికి వస్తున్నాడు. తీరాన్ని తాకాలనే గమ్యంతో సముద్రం మధ్యలో పుట్టిన అల ఎగసిపడుతూ ముందుకు సాగుతోంది. ఉదయాన్నే వచ్చి ఈ బీచ్ లో ఆరోగ్యం కోసం పరిగెడుతూ ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ తమ జీవితాలలో సాధించలనుకునే ఏదొక గమ్యం గురించి ఆలోచిస్తూ ముందుకు సాగుతున్నారు. కానీ నా జీవితం మాత్రం గమ్యం లేని గమనంతో ముందుకు సాగుతోంది. ఎందుకంటే నేనెవరో నాకే తెలీదు.
ఇంతలో చర్చి బెల్స్ మోగటంతో తను రాస్తున్న డైరీ ఆపి, లేచి బీచ్ పక్కనే ఉన్న చర్చికి నడవసాగింది శృతి. దారిలో కనిపించిన సిస్టర్ మేరీ ని కృతజ్ఞతా భావంతో గుడ్ మార్నింగ్ అని పలకరించి చర్చిలోకి ప్రవేశించింది. పూర్తి ధ్యానంతో దేవుని ప్రార్ధించి , చర్చి పక్కనే ఉన్న తన అద్దె ఇంటికి చేరుకొని తన గదిలో కూర్చొని మరల డైరీ రాయటం మొదలుపెట్టింది శృతి.
నేను కోమా లో ఉన్నప్పుడు , ఆ తర్వాత కూడా సిస్టర్ మేరీ నాకు బాగా కేర్ తీసుకున్నారు. నేను కోమా నుంచి బయటికి వచ్చాక అందరూ నా గతం నాకు గుర్తు చేయటానికి చాలా ప్రయత్నం చేశారు. కానీ ఏ ట్రీట్మెంట్ కూడా నా గతాన్ని నాకు గుర్తు తేలేకపోయాయి. కొన్నాళ్ళ తర్వాత నన్ను కాపాడిన మిషనరీ వారికి భారం కాకూడదని నన్ను నేను పోషించుకునేందుకు సిస్టర్ మేరీ సాయంతో పక్కనే ఉన్న ప్రైమరీ స్కూల్ లో టీచర్ గా జాయిన్ అయ్యా. జాయిన్ అయ్యే సమయంలో నా పేరు కూడా నాకు తెలీదు. కాబట్టి నా పేరు అనామిక అని టైపు చేసి జాయినింగ్ ఆర్డరు నా ఎదురుగా పెట్టగా నేను అప్రయత్నంగా శృతి అని సంతకం చేశా. నాతో పాటు అందరం షాక్ అయ్యాం. నాకు మాత్రం షాక్ తో పాటు కొంచెం సంతోషం కూడా కలిసింది. నా గతం గుర్తొచ్చింది అనిపించింది. కానీ రాలేదు. ఆ తరువాత డాక్టర్ అసలు విషయం చెప్పారు. మనం రోజు ఎక్కువగా చేసే పనులు అంటే తినటం మాట్లాడటం చదవటం వంటివి మన sub–conscious mind లో రికార్డు అయి ఎప్పటికీ అలానే ఉంటాయంట. అందువలనే నేను అప్రయత్నంగా శృతి అని సంతకం చేయగలిగా. నా గతం గుర్తు రాలేదు కానీ నా పేరు శృతి అని తెలిసింది ఆ రోజు. ఒక చిన్న సంతోషం. ఆ రోజు నుంచి టీచర్ గా కొత్త జీవితం మొదలయింది. అప్పటి నుంచి ఈ రోజు వరకు దినచర్యలో మార్పు లేకుండా నా జీవితం సాగుతోంది.
Saturday, September 21, 2013
ఆరోజు అప్పుడు అలా
ఇలా రోజులు గడుస్తుండగా ఒక రోజు నేను శృతి పరీ ముగ్గురం పిజ్జా తినటానికి వెళ్ళాం. నా పక్కన పరీ ఎదురుగా కూర్చొన్నారు. శృతి నా వెనుక టేబుల్ లో కూర్చొని ఉన్న జంటవైపు అదేపనిగా చూస్తూ నవ్వుతూ ఉంది. అంత కామెడీ ఏం జరుగుతుంది వెనకమాల అని అడిగితే శృతి చెప్పింది. "నీ వెనుక కూర్చొని ఉన్న ఇద్దరి లో అబ్బాయి ఆ అమ్మాయి ని ఇంప్రెస్ చేయటానికి తెగ తంటాలు పడుతున్నాడు. ఎంతైనా మీ అబ్బాయి లు అమ్మాయిలని ఇంప్రెస్ చేయటానికి బాగా కష్టపడుతుంటారు" అంది . నవ్వుతూ. అంత లేదమ్మా. అబ్బాయి తలచుకుంటే అమ్మాయిలని అవలీలగా ఆకట్టుకోగలరు అని నేనన్నాను. అన్నీ మాటలు తప్ప అక్కడ విషయం ఏం ఉండదు అని తనంది. పదిహేను నిమిషాల లో నేను చెప్పింది కరెక్ట్ అని నీ చేత అనిపిస్తా అని సవాలు విసరబోతుంటే పిజ్జా రావటంతో తిండి మీద పడ్డాం.
ఎందుకు చేశానో తెలీదు గానీ పిజ్జా తింటునంతసేపు నేను శృతి కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తానే ఉన్నా. మొదట్లో తను ఇబ్బంది ఫీల్ అయింది కానీ తర్వాత తను కూడా నన్ను తీక్షణంగా చూడసాగింది. మా ఇద్దరి మధ్యలో ఒక మైకం అలముకుంది. పక్కన పరిమళ వాగుతూ ఉన్నా అవేవీ బుర్రలోకి ఎక్కట్లేదు. తెలియకుండానే పరీ కి ఆ ఊ అంటూ సమాధానాలు చెప్పేస్తూన్నాం. అలానే తినటం అయిపోయింది. వాళ్ళిద్దరినీ వాళ్ళింటి దగ్గర దిగబెట్టి టా టా అని చెప్పి బయలుదేరాబోతుండగా సాగర్ అని పిలిచింది. వెనక్కి వచ్చా. శృతి కళ్ళతోనే పరిమళ కి లోపలికి వెళ్లు అని సైగ చేసింది. కానీ తను అడుగు కూడా కదలకుండా నుంచునే ఉంది నవ్వుతూ. ఈ సారి శృతి కొంచెం సీరియస్ గా పరీ వైపు తిరిగి నేను సాగర్తో పర్సెనల్ గా మాట్లాడాలి. నాకు విషయం అర్థం అయిపోయింది. మైండ్ లో రాక్ సాంగ్ మొదలెట్టి అల్లు అర్జున్ లాగా స్టెప్స్కు వేస్తునా. పరి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది . నేను ఏంటి అన్నట్టు శృతి వైపు చూసా . తను ఇక్కడ కాదు అలా నడుచుకుంటూ వెళ్దాం అంది . ఆ అర్దరాత్రి సమయంలో నడుచుకుంటూ అలా కొంచెం దూరం నడిచాం . కానీ తను ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడట్లేదు . నేనుమో తను ఎపుడెపుడు చెప్తుందా అని వెయిట్ చేస్తున్నా. కొంచెం దూరం నడిచాక ఒక చెట్టు కింద నేను నడవటం ఆపి శృతి వైపు తిరిగి ఏం మాట్లాడవేం అన్నట్టు తన కళ్ళలోకి చూసా . తను " అలా చూడకు సాగర్ . నా వాల్ల కావట్లేదు " అని దగ్గరగా వచ్చి నన్ను hug చేసుకుంది . ఊహించని ఆ ప్రేమ నన్ను అచేతనుడిని చేసింది . నేను ప్రేమించిన వ్యక్తి నన్ను హత్తుకుని ఉంది అనే ఆనందం దానికి తోడయింది. ఇంకేముంది చెప్పండి . ప్రపంచాన్ని జయించా అనిపించింది .
Monday, September 9, 2013
సూర్యోదయం
అలా ఫణి చెప్పిన మాటలు విని శృతి నా మీద చిరాకు పడటంతో నాకు ఇక ఆ రోజు రాత్రి నిద్ర రాలేదు. బాధ తో సోఫా మీద కూలిన నాకు మనసంతా అదే ఆలోచన. కానీ రోజంతా అలసిన శరీరం విశ్రాంతి కోరటంతో, ఎప్పుడు జరిగిందో గానీ నేను నిద్రలోకి జారుకున్నా. శరీర అలసట తీరగానే మెలకువ వచ్చేసింది. అప్పటికి ఉదయం ఐదు అయింది. అంతలోనే శృతి గర్తొచ్చేసింది. ఇక మళ్ళా పడుకోవాలని అనిపించలేదు. లేచి beach కి బయలుదేరా.
శృతి : హలో
నేను : హలో
శృతి : హాయ్ సాగర్
నేను : హాయ్
( మా ఇద్దరికీ ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కావట్లేదు. ఒక క్షణం సైలెన్స్ తర్వాత .......)
నేను : ఏం చేస్తున్నావు?
శృతి : బీచ్ లో ఉన్నా.
నేను : ఇంత పొద్దున అక్కడేం చేస్తున్నావు?
శృతి : నువ్వేం చేస్తున్నావో అదే చేస్తున్నా.
నేను : నేను బీచ్ లో ఉన్నా అని నీకెవరు చెప్పారు?
శృతి : నాకు కల వచ్చింది ( నవ్వుతూ )
నేను: hmm .... ఇంతకీ బీచ్ లో ఎక్కడ?
( నా కళ్ళు తను కోసం దూరంగా వెతకసాగినాయి )
శృతి : మన మనసుకి నచ్చే వాళ్ళు ఎప్పుడూ మన ప్రక్కనే ఉంటారు సాగర్. మనమే అది అర్థం కాక ఎక్కడో వెతుకుతూ ఉంటాం. దూరంగా కాదు దగ్గరగా చూడు నేను కనిపిస్తా.
అలా తను అనగానే వెనక్కి తిరిగి చూసా. చంద్రబింబం వంటి ముఖారవిందంతో నా శృతి ఎదురుగా నుంచొని ఉంది. తనని చూడగానే అన్నీ మర్చిపోయా. తనని చూసిన ఆనందం లో ఏం మాటలు రాలేదు . తను నా దగ్గరకు వచ్చి , నా అరచేతిని తన అరచేతిలో తీసుకొని ," సారీ రా సాగర్ . రాత్రి ఫణి అలా చెప్పేసరికి బాగా కోపం వచ్చింది . అందుకే చిరాగ్గా మాట్లాడా " అంటూ నా పక్కకి వచ్చి , నా భుజం మీద తల పెట్టి " నాకు నీ మీద నమ్మకం ఉంది రా . నువ్వు అలా చెయవు. ఇంకెవరన్నా అలా చేసారు అంటే నమ్మేదాన్ని. కానీ నువ్వలా చేస్తావంటే ఎవరు చెప్పినా నమ్మను . ఐ am
రియల్లీ సారీ రా" అంది . నేను తన తల నిమిరి ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వా . నాకు ఆ క్షణం బాగా నచ్చింది . నేను , తను చేతిలో చెయ్యి వేసుకొని బీచ్ లో నడుచుకుంటూ ఆ ఉదయాన్ని గడిపాము . ఆ క్షణంలో మా ఇద్దరి మధ్య ప్రేమ మొదలయింది . ఈ సంఘటన జరిగి వలనే మేము ఒకరి గురించి ఒకరం రాత్రంతా ఆలొచించామ్. అపుడే అర్ధం అయింది మాకు ఒకరంటే ఒకరికి ఎంత నమ్మకం, గౌరవం , ప్రేమ . అప్పటివరకు మా ఇద్దరి మధ్య ఉన్న ఇష్టం ఆ రోజు ప్రేమగా మారింది .......
మరి అది ఎలా బయట పెట్టాం ? ....to be continued...............:)